Επιπτώσεις της κακής χρήσης των κομμάτων

Τα κόμματα, είναι αυτά που χωρίζουν και περισσότερο η κακή χρήση των κομμάτων. Και αυτό φαίνεται, μεταφορικώς, από το εξής «νόστιμο» γεγονός, που συνέβη τα χρόνια του «Διχασμού».

Τότε, στον Εθνικό Διχασμό, γύρω στο 1915-16, όταν έρχονταν οι βενιζελικοί στα πράγματα, έστελναν τους βασιλικούς στην πλατεία Κλαυθμώνος και όταν έρχονταν οι βασιλικοί έστελναν τους βενιζελικούς. Την περίοδο αυτή λοιπόν, στην Κρήτη, ένας επιθεωρητής δημοτικής εκπαίδευσης ανέβαινε μ' ένα μουλάρι, σ' ένα ορεινό και δύσβατο χωριό, για να επιθεωρήσει τον εκεί δάσκαλο.

Στο δρόμο που επήγαινε συναντά έναν αγωγιάτη και τον ρωτά: «Δεν μου λες, πατριώτη, ο δάσκαλος τι είναι; βενιζελικός ή βασιλικός;». «Βενιζελικός», απαντά ο αγωγιάτης. «Α, το γαϊδούρι...» σχολίασε ο επιθεωρητής. Ο αγωγιάτης όμως ήταν βενιζελικός και φίλος του δασκάλου και έτρεξε να μεταφέρει στον δάσκαλο την στιχομυθία. «Το και το δάσκαλε. Σε είπε γαϊδούρι».

Την επομένη μπαίνει ο επιθεωρητής στην τάξη και ρωτά τον δάσκαλο για το ποιο είναι το μάθημα της ημέρας. «Τα σημεία της στίξεως», απαντά ο δάσκαλος. "Ας δούμε λοιπόν, τι ξέρουν τα παιδιά", λέει ο επιθεωρητής. Ο δάσκαλος σήκωσε ένα μαθητή, τον Σήφη, στον πίνακα και του είπε να γράψει την φράση:

"Ο επιθεωρητής είπε, (κόμμα) ο δάσκαλος είναι γαϊδούρι (τελεία).''

Αφού το έγραψε, τον ρωτά ο δάσκαλος: "Ποιος είναι παιδί μου, γαϊδούρι;". "Ο δάσκαλος", ψέλλισε ο μαθητής. "Και ποιος το είπε;". "Ο επιθεωρητής, κύριε". "Ωραία", είπε ο δάσκαλος; "σβήσε τώρα το κόμμα και βαλ' το αλλιώς".

''Ο επιθεωρητής, (κόμμα) είπε ο δάσκαλος, (κόμμα) είναι γαϊδούρι".

Μόλις τελείωσε ο μαθητής, τον ρωτά ο δάσκαλος: "Ποιος είναι τώρα, παιδί μου, το γαϊδούρι;". "Ο επιθεωρητής", απαντά δειλά ο μαθητής. "Και ποιος το είπε;". "Ο δάσκαλος", απαντά ο μαθητής. Οπότε στρέφεται ο δάσκαλος στην τάξη και λέει:

"Είδατε παιδιά τι κάνουν τα κόμματα. Πότε βγάζουν γάιδαρο τον επιθεωρητή και πότε τον δάσκαλο".

Γι' αυτό γέμισε και η Βουλή κόμματα με «γομάρια», όπως προσφάτως ακούστηκε από το «σεπτό» βήμα της.

Νεοέλληνας και Εθνική συνείδηση

Αντιγράφω από τη LiFO κάτι που διάβασα και αντικατοπτρίζει τις σκέψεις μου και τους προβληματισμούς μου για το αδιέξοδο που φαίνεται να υπάρχει στην Ελλάδα: 

Το μεγαλύτερο κακό του Έλληνα είναι η οικογένεια. Ο Νεοέλληνας δεν παραδέχεται ότι ανήκει σε ένα κοινωνικό σύνολο, αλλά μόνο στην οικογένειά του. Υπάρχει, λοιπόν, απουσία κοινωνικής αλληλεγγύης, καθώς ο Έλληνας κυνηγάει μόνο το συμφέρον του, το προσωπικό και της οικογένειάς του. Λόγω της υπερβολικής σημασίας που δίνει στο θεσμό της οικογένειας, ξεχνάει ότι είναι συνάμα υπεύθυνος και για τους συμπολίτες του και για τη χώρα γενικά. Ακόμα και οι αγανακτισμένοι" δεν κατάφεραν ν' αποκτήσουν στόχους, καθώς ο λόγος της αγανάκτησης του καθενός ήταν καθαρά προσωπικός (με εξαιρέσεις φυσικά).